Prolog

Oczami Leny
Nareszcie koniec roku. Strasznie się cieszę !? Szczególnie, że to nie będą zwykłe wakacje. Wyjeżdżam do Londynu i do tego z moimi najlepszymi przyjaciółkami. Zamieszkamy w starym domu mojej mamy. Do tego w końcu spotkam wujka Paula. Zajmował się domem kiedy matka wyjechała.
- Jeju !! Jak się cieszę !? – Gabi była strasznie nakręcona na ten wyjazd.
Właśnie wracałyśmy z zakończenia roku. Byli z nami też Kuba - mój chłopak i Seba – chłopak Gabrysi.
- Chcesz mnie zostawić. Chyba się obrażę. – Powiedział Sebuś z udawanym fochem.
- W sumie pytałam się rodziców i jeśli chcecie możecie jechać z nami. – Powiedziałam do nich. Normalnie szczeny im opadły.
- Naprawdę !? – Krzyknęli.
- Tak.
- Alee.. – Nagle Jakub posmutniał. – Co ja zrobię z Nikolą ??
- Zabierzesz ze sobą. – Powiedziałam jak gdyby nigdy nic.
- Naprawdę mogę.-zapytał z nutą nadziei w głosie
- No pewnie z miłą chęcią się nią zajmiemy jak ty nie będziesz mógł-powiedziałam bardzo powoli i spokojnie
Wziął mnie na ręce i zaczął okręcać wokół siebie. Widziałam, że Gabrysia ma łzy w oczach i jest wycałowana przez Sebastiana. Jak mój chłopak łaskawie mnie już puścił to zaczął się drzeć.
- LONDYNIE SZYKUJ SIĘ NADLATUJEMY !!
- Ej, a w samolotem można przewozić zwierzęta ?? -zapytała przerażona Gabi.
- No jasne przecież ja biorę moje pieski. – Odpowiedziałam.
- Całe szczęście. Sebuś będziesz mógł lecieć. Już się bałam, że cię do samolotu nie wpuszczą. – Sebastian znowu się „fochnął”, ale po chwili i tak wszyscy zaczęliśmy się śmiać.
- Lena czym dokładnie zajmuje się twój wujek ?? - zapytała Michalina.
- Wiecie co sama nie wiem.
W końcu pora była wracać do domu i się pakować jutro czeka nas ciężki dzień. Lecimy do Londynu.